Vier weken achtereen heb ik elke dag een wandeling gemaakt van mijn huis naar deze etalage, onderweg een rood, een geel en een blauw dingetje van straat opgeraapt, en daar een tekening van gemaakt. Hier verschijnen deze waardeloze rommeltjes als fraaie voorwerpjes die in een strooipatroon kleine schaduwen werpen op het schrijfwerk en de portretten op de achterwand. Zo verbinden ze heden en verleden.

Het portret van Elisabeth Wolff met Agatha Deken is nog vaag zichtbaar, halfverborgen achter het schrijfwerk. De halftransparante laag toont de aanhef en afsluiting van de brieven uit hun roman ‘Sara Burgerhart’- gedateerde taal maar een hedendaags handschrift.

In eigen kring werd Elisabeth Wolff ‘Wolffje’ genoemd; zij was geliefd. Tegelijk was zij een veelgelezen en besproken schrijfster met een kritische en humoristische pen. Samen met Agatha Deken mengde zij zich schrijvend in het publieke debat en verwierf een maatschappelijke positie. Zij wordt nog altijd gelezen, bestudeerd en gewaardeerd.

 

April 2013